
فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ الشَّیْطَانُ قَالَ یَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّکَ عَلَى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْکٍ لَّا یَبْلَى
ولی باز شــــیطان فریبش بداد .......بسی وسوسه در دلش درنهاد
بگفتا نشـــانت دهم آن درخت .......کز آن ملک جاوید یابی و بخت
بحث در این بود که با وجود اینکه خداوند حضرت آدم (ع) را از اطاعت شیطان بر حذر داشته بود٬ چرا حضرت آدم فریب وسوسه شیطان را خورد ؟
باید خدمتتان عرض کنم٬ بله خداوند به حضرت آدم فرموده بود که به وسوسه شیطان گوش ندهد تا در بهشت زنگی جاویان داشته باشد٬ اما همینکه شیطان فهمید حضرت آدم در بهشت زندگی جاودان خواهد داشت از همان راه وارد شد و آنقدر به وسوسه کردن آدم پرداخت تا اینکه نهی الهی از نخوردن میوه درخت ممنوعه را فراموش کرد و به زندگی جاودان و حکومت زایل نشدنی از آرزوهای حضرت آدم بود شیطان هم از این راه وارد شد. لذا آنچه نباید رخ میداد اتفاق افتاد٬ یعنی خروج از بهشت. بنابراین نوع بشر باید مواظب باشد که شیطان بیشتر مواقع از طریق آرزو و آمال انسان او را وسوسه میکند.
شاید این سوال پیش بیاید که با وجود اینکه حضرت آدم از فرمان الهی و نهی خداوند تبعیت نکرد و دچار وسوسه شیطان شد٬ پس گنهکار است٬ شخص گناه کار چگونه به پیامبری و هدایت بشریت برگزیده شد؟
در جواب باید بگم٬ اینکه حضرت آدم دچار وسوسه شیطان شد هیچ شک و شبههای نیست٬ اما اینکه آیا حضرت آدم فرمان و دستور الهی را نقض کرده یا نه؟ و این دستور چه نوع دستوری بود؟ باید گفت امر الهی در اینجا امر ارشادی و راهنمایی بود٬ مثل دستور پزشک به مریض که اگر بیمار به دستور پزشک عمل نکند به راهنمایی او عمل نکرده و ضررش متوجه خود بیمار است و یا اینکه پدر به فرزند میگوید با پای برهنه بیرون نرو ولی اگر فرزند بیرون رفت و پایش آسیب دید نمیگوند تخطی از دستور پدر کرد. لذا فریب خوردن حضرت آدم از وسوسه شیطان سرپیچی از امر مولوی و دستور تکلیف آور خدامند نبود بلکه تخطی از امر ارشادی و راهنمایی خداوند بود٬ و هزینهاش را هم پرداخت کرد یعنی دوری از همان بهشتی که وعده داده شده بود.